Begüm'ün Günlüğü

Merhaba. Bugün size bir süredir tanıdığım bir psikologtan bahsedeceğim. Beyhan Budak . Kendisinin Youtube'da Psikoloji TV adında bir kanalı bulunmakta. Ara sıra denk geldikçe izliyorum videolarını. Adından da anlaşıldığı üzere psikoloji içerikli videolar paylaşılmakta. Merak ettiğiniz ve çözmek istediğiniz birçok sorunu bu kanalda bulabiliyorsunuz. Mesela çok utangaç ve içine kapanık birisiniz. Bu özelliğinizi artık değiştirmenin vaktinin geldiğini düşündünüz. Beyhan Budak bu konuda güzel ve yararlı tavsiyeler veriyor. Bunun gibi birçok temayı bulabilirsiniz. Ben buldum ve çok sevdim. Ayrıca psikoloğun ses tonu beni çok rahatlattı. Videolar kısa ve öz olduğu için sıkılmadan birkaç video üst üste izliyorum. Budak kendi hayatından anılarla da olayları daha iyi kavrayıp kendimize aktarmamızı sağlıyor. Bazen onun anlattığı anılardan kendimize pay çıkarabiliyoruz ve bu durumu daha iyi anlamamızı sağlıyor. Faydalı ve işe yarar konular ele alınmış çoğunlukta. Bir içeriğe tıkladığ...

Pazartesinden itibaren sınav haftama girmiş olacağım. Şuanda derslere yoğunlaştım. Ders çalışıyorum. Deers. Ders. Yine ders. Sanırım kafam hata verdi. :(

Merhaba günlük. Şimdi son bir hafta içerisinde yaşadığım bazı anları anılaştıracağım burada. Öncelikle, yurtdışından gelen teyzemin yanına gittik. Kuzenim Emirhan ve kardeşim Aleyna ile bayağı vakit geçirdik. Oyunlar oynadık. Ve bazen bir çocuk gibi saçmaladık. Ben kendimi hala çocuk hissediyorum gerçi de olsun. Neden kırk yaşına basmış bir olgun birey gibi konuştuğuma mana veremesem de amaan, anladınız siz. Pazar günü CNR Kitap Fuarı'na gittik. Ablamın kitabı çıktığını söylememiştim sanırım. Adı Gönülhane. Bayağı bir ziyaretçisi vardı. İmza günü bile yaptı. Ben ve Aleyna sadece fuarın son günü orada bulunsak da hala çok kalabalıktı. Ve ilgi gören bir mekandı. İlgi çekiciydi. Kendimize güzel ve şairane defterler ve kitaplar aldık. Psikoloji alanında bir kitap aldık. Biliyorsunuz ki psikolojiye, edebiyata olduğu kadar ilgiliyim. Hatta bazı hedeflerim de bu yönde. Neyse işte pazar günü güzel geçti fuarda. Dün de teyzem, kuzenim annem ve Aleyna ile bayağı gezdik yine. Okulu ...

Çok uzun bir ara da olsa olsundu, şuan bunu okuyan herkese merhaba.   En son yazımı 3 Nisan 2015'te yayınlamışım.  İki yıl olmağa az kalmış. Neler mi oldu? Ben size şöyle bir özet geçeyim. En son yazımda sanırım yedinci sınıfa gidiyordum. Şu anda dokuzuncu sınıftayım. Yani, o dört gözle bekleyip heyecanlandığım lise hayatının ilk yılındayım. Değişen bir şey oldu mu? Eh, hemen hemen. İlla ki herkesin aklında bir lise hayalleri vardır. Liseye geçtiğimizde hayatımızın değişeceğini düşünürüz. Özellikle ortaokulun son zamanlarında bir lise heyecanı alıp donatır ruhumuzu. Ama o gün gelip çattığında, pek de hayallerimizdeki kadar büyük değişimler olmaz. Öğretmenler aynıdır. Öğrenciler, eh, belki biraz daha ergenlik döneminin yoğun dönemine geçmiş oldukları için hareketlerinde değişmeler olsa da, her şey kafalarımızdaki kadar farklı değil. Bu arada, bir süredir doğru düzgün yazı yazamadığım için cümlelerimdeki kalite azalmış olabilir. Ben de fark ediyorum. Ama inanıyorum ki, -e...

Biraz geç kaldım ama bu konuda yazmak istedim. Biliyorsunuz, 2 gün önce 1 Nisan'da idik. Herkesin bildiği üzere her ne zaman 1 Nisan günü gelip çatsa, samimi dostlar birbirlerine kötü, tehlikeli şakalar yapar. Gelenek haline gelmiş bu 1 Nisan şakalarının kurbanları, jetonları düşüp şakayı anladığında artık herşey çok geçtir. Peki, böyle şakalaşıyoruz, gülüyoruz eğleniyoruz ama neden 1 Nisan'da tüm dünyada böyle şakalar  yapılıyor? Elbette ki bunun bir nedeni var. Öğrenmenin zamanı geldi, geçiyor bile;   1564 yılında Fransa kralı IX. Charles, yıl başlangıcını Ocak ayının 1. gününe aldı. Daha önce Avrupa'da yaygın olan yıl başlangıcı 25 Mart'tı. O zamandaki iletişim şartlarıyla Charles'in bu kararı fazla yayılmadı. Duyanlar ise protesto amaçlı eski adetlerine devam ettiler. 1 Nisan'da partiler düzenlediler. Diğerleri ise onları Nisan aptalları olarak nitelendirdiler. 1 Nisan'a "aptallar günü" adını verdiler. Bu günde herkese sürpriz hediyeler ...

İlk çağlarda  ilkel insanlar her şey için kendilerini ifade etme ihtiyacı duymuşlardır. Zaten, şuan dizime almış yazı yazdığım bu bilgisayar bile ihtiyaçtan doğmuştur. Evrende insanların oluşturduğu ne varsa gereklilikten varolmuştur. Peki, ilkel insanlar tarihinde yazı var mıydı? Yoktu. Sayılar var mıydı? O da yoktu. İnsanlar iletişim kuramıyor, kendilerini ifade edemiyorlardı. Bu durumda doğadan yola çıkarak belki de biz yeni nesillere bir "İmdat! Sesimizi duyun!" mesajı vermeye çalıştılar... İlkel insanlar, etrafındaki şeyleri çizerek kendilerinden sonra gelecek çağ insanlarına bazı çizimler bırakmıştır. Bunun gibi mesela; Yani resim çizmek, ilk çağlardan beri vardı, halen de var. Hem de insanlarca, çok önemli bir yere sahip resim çizmek. Resim, bir şeyleri ifade edebilmek, anlatabilmek, bir ya da daha fazla duyguyu aynı anda tarif edebilmek için harika bir anlatım türü. Yazı ise sözcüklerle, daha somut bir şekilde her şeyi ifad...

Merhaba arkadaşlar! Ben bir 7. sınıf öğrencisi olarak  Teknoloji ve Tasarım dersi görüyorum.  Teknoloji ve tasarım dersi için ne düşünüyorsunuz? Ben, titiz öğretmenlerin biz öğrencilerden fazla şeyler beklediğini söyleyebilirim. Bu yüzden bu ders, çok emek istiyor, özen istiyor. Özensiz yapılan projelerle öğretmenlerden geçerli bir not almak -hele ki bu dersin öğretmenleri için- neredeyse imkansız. Ha, "Ben zoru başarırım, imkansız biraz zaman alır." gibi bir hayat felsefeniz varsa o başka. Teknoloji tasarım aslında ülkemizin gençleri adına faydalı bir ders. Fakat, az önce de bahsettiğim gibi araya bazı titiz, ayrıntıları önemseyen, hiçbir şeyi beğenemeyen hocalar girince suyun rengi değişiyor. Biz öğrencilere, mucit gözüyle bakıp mucit tavırlarıyla  davranıyorlar. Bu dersin kendine has birkaç kuralları var. Ya da "kural" demeyelim de, kendine has birkaç gereksinimleri var. Özgün tasarımlar, modernlik, soruna çözüm üretme, maketler, çalışılabilir duruma getirm...