Her şeyi bir kenara bırakalım. Neler oluyordu? Neler yaşanıyordu? Ne yaşanırsa yaşansın, hayat yaşamaya değerdi. Forrest Gump'ın annesinin de dediği gibi; hayat bir çikolota kutusuydu. İçinden ne çıkacağını bilemezdik. Fakat çoğu insanların henüz anlamadığı bir nokta var: çikolota kutusundan her zaman çikolota çıkmaz. Hayat her zaman istediğimiz gibi gitmez. Her şey hayal dünyamızdaki ile paralel ilerlemez. Dünya tozpembe bir masal alanı değildir. Güzellikler de kötülükler de hayatın içinde hep vardır; var olacaklardır. İyi insanlar da var kötü insanlar da. Ama ben olayları genellikle iyi/kötü diye ayırmam. Hangisi daha acıverici? İşte bu beni en çok zorlar. Zorluk güçlendirir. Belirli seviyede kaygı, belirli seviyede zorluklar bana yaşadığımı hissettirir. Mücadele etmeden ellerimiz cepte bir yerlere varamayız. Hepimizin hayatında muhakkak çok mutlu bir dönem olacak. Hepimizin hayatında muhakkak çok zor bir dönem olacak. Bu böyledir. Fakat şunu unutmayalım dostlar, mutluluk geçicidir. Huzur bakidir. Tüm zorlukları içimizdeki öz güvenimizle, sevgimizle ve boyuneğmez irademizle aşabilirsek tüm hayatımız huzurlu bir çerçevede ilerler. Dünyaya fırlatıldık. Anda kalalım, kendimize inanalım, içimizdeki sevgiyi ve potansiyeli etrafa yayalım. Dünya böyle güzelleşebilir ancak.
Ve ben bir kişiyim, ben yapınca dünya bundan nasıl etkilenecek sanki deme, şu an bir kişinin yediği illet yüzünden tüm dünya karantinada :) kelebek etkisini unutma.
Yorumlar