CENNETİN ÇOCUKLARI
Evet, uzun bir aradan sonra tekrardan merhaba.
Bugün size bir film önerisi yapacağım. Filmin adı Cennetin Çocukları ve senaristi Mecid Mecidi. Dram teması olan bu film 1999 yılında yayımlanmıştır. İran yapımıdır. Ben geçen günler, ablam ve kardeşimle bir buçuk saat süren bu filmi izledim ve film hakkındaki düşüncelerimin geneli olumlu. Verilmek istenen mesajlar anlamlı, güzel. Bu film çok gerçekçi bir havaya sahip olduğu için hayatın asıl yüzüyle yüzleşmemizi sağlıyor. Günlük yaşamımızda en ufak şeyleri bile kendimize dert edinip dünyanın en büyük olumsuzluklarına sahipmişiz gibi davranıyor, çoğu zaman nankörlük yapıyoruz. Hiçbir şeyden doğru düzgün yetinemiyoruz, hep daha fazlasını istiyoruz. İşte bu film, tam da bu yaptığımızın tersine, masum çocukların küçük şeylerden duyduğu mutluluğu ve bunu çektiği o kadar zorluklara rağmen hala yapabilmelerindeki o güzel başarıyı esas almış. Hiçbir şeyin kolaylıkla elde edilmediği, hayatın zorluklarına karşı yine de mutlu olup ruhu tatmin edebilecek bir şeyler bulunabileceği, dünyada güzel kalpli insanların hala bir yerlerde var olduğu, fedakarlığı, sevgiyi aşılayan güzel bir filmdi. Şimdi, film 1997 yılında çekildiği için şuanki zamanın sinema, kamera koşullarıyla değerlendirip eleştirmem adaletsiz olacaktır. Bu yüzden ben filmin sadece kurgusuyla ilgilendim. Hakkını yemeyelim, çocuklar da yaşlarına ve ilk tecrübelerine göre gayet iyi oynamışlar rollerini.
Şimdiki birçok çocuğun aksine, sorunlarını kendi çözmeye eğilimli, her şeyi kendine dert etmek yerine küçük mutluluklarla doyabilen çocuklar başrolde.
Ben, filmi sevdim. Bence izlenmeye değer. Size de tavsiye ediyorum. Sağlıcakla kalın!
Bugün size bir film önerisi yapacağım. Filmin adı Cennetin Çocukları ve senaristi Mecid Mecidi. Dram teması olan bu film 1999 yılında yayımlanmıştır. İran yapımıdır. Ben geçen günler, ablam ve kardeşimle bir buçuk saat süren bu filmi izledim ve film hakkındaki düşüncelerimin geneli olumlu. Verilmek istenen mesajlar anlamlı, güzel. Bu film çok gerçekçi bir havaya sahip olduğu için hayatın asıl yüzüyle yüzleşmemizi sağlıyor. Günlük yaşamımızda en ufak şeyleri bile kendimize dert edinip dünyanın en büyük olumsuzluklarına sahipmişiz gibi davranıyor, çoğu zaman nankörlük yapıyoruz. Hiçbir şeyden doğru düzgün yetinemiyoruz, hep daha fazlasını istiyoruz. İşte bu film, tam da bu yaptığımızın tersine, masum çocukların küçük şeylerden duyduğu mutluluğu ve bunu çektiği o kadar zorluklara rağmen hala yapabilmelerindeki o güzel başarıyı esas almış. Hiçbir şeyin kolaylıkla elde edilmediği, hayatın zorluklarına karşı yine de mutlu olup ruhu tatmin edebilecek bir şeyler bulunabileceği, dünyada güzel kalpli insanların hala bir yerlerde var olduğu, fedakarlığı, sevgiyi aşılayan güzel bir filmdi. Şimdi, film 1997 yılında çekildiği için şuanki zamanın sinema, kamera koşullarıyla değerlendirip eleştirmem adaletsiz olacaktır. Bu yüzden ben filmin sadece kurgusuyla ilgilendim. Hakkını yemeyelim, çocuklar da yaşlarına ve ilk tecrübelerine göre gayet iyi oynamışlar rollerini.
Şimdiki birçok çocuğun aksine, sorunlarını kendi çözmeye eğilimli, her şeyi kendine dert etmek yerine küçük mutluluklarla doyabilen çocuklar başrolde.
Ben, filmi sevdim. Bence izlenmeye değer. Size de tavsiye ediyorum. Sağlıcakla kalın!
Yorumlar