OKUL ve BİZ

Merhabalar...

Şuan bu yazıyı okuyorsanız muhtemelen siz de bir öğrencisinizdir. Ve çoğumuz okulu sevmiyoruz. Yani çoğu kısmını da diyebiliriz... Örneğin; teneffüsler güzel. Ama sınavlar çirkin.

Bazen okula gitmemek için türetmediğimiz bahaneler kalmıyor. Şunu kabul etmemiz lazım. Ya da çoğunlukla sınava son gün çalışıyoruz, ödevlerimizi son güne bırakıyoruz. Klasik öğrenci sendromları işte. Çoğu öğretmenleri de sevmeyiz. Sadece birkaçını.. Mesela ben teknoloji ve tasarım hocasından hep nefret etmişimdir. Ha hoca dedim de aklıma geldi, "Hoca camide!" diye bir replik de vardı bizim. Hayat Bilgisi dizisinden olacak. Ama zamane hocaları, ay pardon! Öğretmenleri, bu işe pek de kızmıyor, onlara hoca dememize..  Yine de olsun. Biz alışmıştık bir kere. Onlar da, sanırım buna alışmalılardı. :)

Hatta böyle bir espri de var şu günlerde;
Twitter'ı sevdik, kapandı.
Youtube'u sevdk, kapandı.
Acaba okulu da mı sevmeliyiz?

Gerçi Twitter açıldı ama neyse, konuyu dağıtmayalım şimdi. Evet, dediğim gibi bir çoğumuz okulu sevmeyiz. Çeşit çeşit nedenleri olabilir. Şahsi nedenlerimiz olabilir. Genel nedenlerimiz de olabilir. Olabilir. Her şey olabilir. Mesela, ben; bir sınav geleceğimizi değiştirebildiği için, güldüğümüz için azar işittiğimiz için, hele ki matematik için okulu hiç sevmem. Matematiği sever misiniz? Valla ben sevmem. Neyse, yani demek istediğim şey; okulu sevmeme nedenleriniz başka başka olabilir. Kişiyi göre de değişebiliyor, genel de olabiliyor.

Bazen öyle sıkıcı oluyor ki bu okul!

Sahi, okulu da sevsek mi?