Begüm'ün Günlüğü

Okula vardığımda saatime bakıp erken geldiğimi farkediyorum ve bir banka oturuyorum. Saniyeler sonra, sanki beni bekliyorlarmış gibi Aylin ve yanında da birkaç kız geliyor. -”Selam Aslı.” “Merhaba.”, diyorum gülümseyerek. -”Ee, nasıl, okulumuzu sevdin mi?” “Daha yeni geldiğim için pek şey öğrenmedim okul hakkında.” -”Merak etme, birkaç güne alışırsın bize. Okulumuzu da çok seveceğine eminim.”, diyor Aylin yan gülümsemesiyle. Ben de tebessüm ederek karşılık veriyorum. Ben konuşmasının başlamadan direkt bitmesini istiyorum aslında. Çünkü bu kızla konuşurken nedense ona karşı herhangi bir yakınlık hissetmiyorum. Fazla itici geliyor bana, nedenini ben de bilmiyorum. Ama o hep benim hakkımda herşeyi öğrenmek ister gibi görünüyor. Belki de ben sadece bu kadarını görüyorum. Belki de davranışlarını ben kötüye yoruyorumdur sadece? Tamam, Aslı yeter. Az sonra bahçenin kapısı önünde bir araba duruyor. Arabadan çok, camdan yüzünün yarısı görünen, hatta yüzünü resim k...

Sabah olduğunda beni uyandıran alarmın yerine horoz sesi oluyor. Evet, bir horoz. Hayır, hayır, uyku sersemi falan değilim.  Öyleyse bu ses nereden geliyor?  Gözlerim saate çarpıyor bir an ve aşağı iniyorum.  Aşağı inip yüzümü yıkamaya koyuluyorum.   Banyodan çıktıktan sonra annemi  masa hazırlarken görüyorum. Sıcak bir gülümsemeden sonra sandalyeye oturuyorum. -“Günaydın canım.” “Günaydın annee..” diyorum  yüzüme şirin bir gülümseme yerleştirmeye çalışırken. Gülümsedikten sonra o da sandalyeye oturuyor ve kahvaltıya başlıyoruz. “Anne..” -“Söyle kızım..” “Az once bir horoz sesi duydum. Nereden geldi  o? Şehrin göbeğinde, binaların bitişik bitişik olduğu bu yerde hayvan mı yetiştirilir?” Annem gülerek: -“Tatlım, yandaki  komşulardan gelmiştir.” “Ha? Yandaki ev boş değil miydi?” Gülümserken: -“Dün gece yanımızdali eve yeni insanlar taşındı. Yarın da onlara bir “Hoşgeldin” ziyaretine gideriz.” Etrafıma bakınırken, “Oluur..” ...